நிலைக்கண்ணாடி- Gangaimagan

எனக்கு சில நேரங்களில் சில கேள்விகள் மனதைப் போட்டு துழைக்கும். தெரியாவிட்டால் போர்த்துக்கோண்டு படுத்துவிடுவன். குளிருக்கு ஐரோப்பாவில் அதுதான் ஒரு சொர்க்கமாக எனக்கு தெரியும். ஆனால் எனது ஒரு நண்பன் இப்படிக் கூறினான். "இவரை நின்மதியாகப் படுக்கவிடக்கூடாது என்பதில் சில சத்திராதிகள் கவனமாக இருக்குமாம்.  பொருட்களை நிலத்தில் போடுவது; தொலைபேசியைச் சத்தமாகக் கதைமப்பது; கதவை அடித்துச் சாத்துவது; கூவர் பிடிப்பது; தையல் மெசினில் தைப்பது; தொலைக் காட்சியை பெரிதாகப் போடுவது; இவற்றை எல்லாம் தாங்கிக்கொண்டு படுத்தாலும் சிலர் புறுபுறுத்துக்கொண்டு இருப்பார்கள் அவற்றைத் தாங்கிக்கொண்டு படுக்க முடியாது" எனறு சொன்னார். பாவம் அந்த நண்பர் மாடாக உழைத்து ஓடாகிப்போய் தனது நித்திரையை வீட்டிலேயே தொலைத்துவிட்டுத் திரிகிறார். இதைவிட செவிடனாகவே பிறந்திருந்தால் மற்றவர்களின் தொல்லைகளை கேட்காமல் சந்தோசமாக இருந்திருக்கலாம் என்றும் சொன்னார். 

சிறியவயதில் எங்கள் தமிழ்வாத்தியார் ஒரு கதை சொன்னார். ஒரு ஊரில் ஒரு குருடன். அவனது பிள்ளைக்கு பால் பருக்கும்போது மூச்சுத்திணறி பிள்ளை இறந்துவிட்டது. குருடன் பால் எப்படி இருக்கும் என்று கேட்டான். பருக்கியவர் கொக்குப்போல் வெள்ளையாக இருக்கும் என்று பதில் அளித்தார். குருடன் கொக்கு எப்படி இருக்கும் என்று கேட்டான். பருக்கியவர் தனது கையை கொக்குப்போல் உருவகித்து இப்படி இருக்கும் என்று சொன்னார். குருடன் கையைத் தடவிப் பார்த்துவிட்டு இதை விழுங்கினால் பிள்ளை சாகும்தானே என்று சொன்னான். யானையின் காதைத் தடவிப் பார்த்து சுழகு போலிருக்கிறது என்று சொன்னவனும் குருடன்தான். எனக்கும் குருடன் என்று சொன்னதும் ஒரு ஞாபகம் வருகிறது. 10ம் வகுப்பு (G.C.E O/L)அரசாங்கப் பரீட்சைக்கு ஆங்கிலக் கட்டுரைக்கு "குருடன்" என்ற தலைப்பைப் பாடமாக்கிக் கொண்டு சென்றேன். பரிட்சை வினாத்தாளில் ஒரு பிச்சைக்காரனைப்பற்றிக் கட்டுரை எழுதும்படி கேட்டிருந்தார்கள். உடனே நான் " எனது பிச்சைக்காரன் ஒரு குருடன் என்று முதல் வரியை எழுதிவிட்டுப் பின்னர் குருடனைப்பற்றி பாடமாக்கிய கட்டுரையை எழுதி ஆங்கிலத்தில் தேர்ச்சி பெற்றுவிட்டன். குருடர்களை ஐரோப்பாவில் மிகவும் கண்ணியமாகப் பார்க்கிறார்கள். தனியாக வெளியில் செல்லும் அளவிற்கு பழக்கப்பட்ட நாய்களை அரசாங்கம் வழங்கியிருக்கிறது. சுவிசில் தாள் காசுகளில் குருடர்கள் தடவிப்பார்த்து கண்டுபிடிப்பதற்கு அடையாளம் வைத்துள்ளார்கள். டென்மார்க்கில் நடை பாதைகளில் குருடர்கள் நடப்பதற்கென்று வித்தியாசமான கற்கள் பதித்துள்ளார்கள். அதில் நடந்துசென்றால் எந்த ஆபத்தும் ஏற்படாது. ஒரு குருடனைத் தெருவில் கண்டால் வலியச் சென்று உங்களுக்கு நான் உதவிசெய்வது பிடிக்குமா என்று தயவாகக் கேட்டு உதவி செய்வார்கள். காரோட்டிகள் ஒரு குருடனை கார் ஓடும் பாதையில் கண்டால் ஹாண் அடிக்கக்கூடாது என்ற சட்டம் நடைமுறைப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். வலது குறைந்தவர்களுக்கு வாழ்வழிக்கும் ஐரோப்பாகவில் வாழ்வதில் நான் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். கலோ! என்னை வலதுகுறைந்தவன் என்று நினைத்துவிடாதீர்கள். 

ஊமைகளுக்கென்று பாடசாலலை; போக்குவரத்து; இலவச கல்வி; இலவச விளையாட்டுத்திட்டம்; அரச உதவிப்பணம் எல்லாம் கிடைக்கிறது. அவர்களுக்கு என்று ஒரு மொழியையும் உருவாக்கி வைத்துள்ளார்கள். அதாவது கைப் பாசை. நான் ஆரம்பத்தில் சுவிசுக்கு வந்தபோது கைப்பாசை பெரிதும் உதவியது. அது தான் சர்வதேச மொழி என்பதை அன்று உணர்ந்து கொண்டன்.  ஊமைப் பெண்களும் ஆண்களும் ஒரே பாடசாலைகளில் கல்வி பயில்கிறார்கன். காதலிக்கிறார்கள். திருமணம் செய்கிறார்கள். ஆனால் ஊமைகளுக்கு அரசாங்கம் ஒரு அநியாயத்தையும் செய்கிறது. அதாவது அவர்களுக்குக் குழந்தை பிறக்காமல் இருப்பதற்காக ஏதோ ஒருவிதத்தில் தடையையும் செய்து விடுகிறது. காரணம் இன்றி தண்டிக்கப்படுபவர்களில் இவர்களும் அடங்குகிறார்கள். இவர்களுக்கு மூக்கைச் சொறிந்தால் கோபம் வரும் என்று எனக்கு தெரியும். எங்கள் கிராமத்தில் ஊமைக்கு முன் நின்று மூக்கைச் சொறிந்து அவர்கள் துரத்திவர ஓடியும் இருக்கிறேன்.  அதைக் கணக்குப் பண்ணிப் பார்த்தால் எனது வேகத்தில் உலக சாதனை படைத்திருக்கலாம்.  உலகசாதனை 100மீட்டர் 9.8 வினாடியில் ஓடியிருக்கின்றார்கள்.  நான் பாடசாலையில் 15 வயதில் 5அடி.2 அங்குலம் (அப்போது எனது உயரம்) பாய்ந்திருக்கிறேன். இதனால் நான் மதில் பாய்ந்து விடுவேன். மற்றவர்கள் மாட்டிக் கொள்வார்கள். ஆனால் ஐரோப்பாவில் ஊமைகளுக்குமுன் நமது மூக்கைச் சொறிந்தால் அவர்களுக்குக் கோபம் வருவதில்லை. பழக்கப்பட்டு விட்டார்களோ அல்லது பயிற்றப்பட்டுவிட்டார்களோ எனக்குத் தெரியாது. 

இன்று ஒரு ஊமையும்; ஒரு செவிடனும்; ஒரு குருடனும்தான் எனது கதையின் கதாநாயகர்கள். இந்த மூன்றுபேரும் உயிருக்குயிரான நண்பர்கள். நண்பர்கள் மாத்திரமல்ல ஒருவருக்கு ஒருவர் இயன்ற உதவிகளைச் செய்து வாழ்பவர்கள். ஒரே வீட்டில் 3 அறைகளில் தனியாக வாழ்ந்தவர்கள். மூன்று பேருக்கும் திருமணமாகிவிட்டது. பின்னரும் அதே வீட்டில் அவரவர் பாட்டில் குடும்பம் நடத்திக்கொண்டு இருக்கின்றார்கள். மனைவிமார் வந்த படியால் ஒருவருக்கு ஒருவர் இப்போது உதவிசெய்வதில்லை.  மிகவும் சந்தோசமாக வாழ்க்கை போகிறது. சண்டையும் வரும் சமாதானமும் வரும். "சண்டை சமாதானம் பெண்டில் அவதானம்" என்று ஒரு பழமொழியும் சொல்வார்கள். ஒரு நாள் ஒரு விபரீதம் நடந்துவிட்டது.  திட்டம் போட்டு காரியம் செய்ததுபோல் குருடனது மனைவியைச் செவிடன் கெடுத்துவிட்டான். செவிடன் கெடுத்ததை ஊமை பார்த்துவிட்டான். ஊமை குருடனது மனைவி கெடுக்கப்பட்டதைக் குருடனுக்குச் சொல்லப் போகிறான். அவன் எப்படிச் சொல்லுவான் என்பதே ஆரம்பத்தில் என் மனதைப்போட்டுத் துழைத்ததற்குக் காரணம்.  பின்னூட்டம் எழுதும் நண்பர்களே எனது குழப்பத்தைத் தீர்த்து வையுங்கள். நான் நின்மதியாக நித்திரை கொள்ளவேண்டும். 

பக்கத்து வீட்டில் ஒரே சத்தம். அது ஒரு வெள்ளைக்கார வீடு. அங்கு ஒருதாய்; ஒரு தகப்பன்; 3 பிள்ளைகள்; ஒரு நாய் போன்ற உயிர்கள் வாழும் சிறிய வீடு. இடைக்கிடை இசை வாத்தியங்கள்.  பின்னர் வெளியில் நின்று சிகரட் பிடிப்பவர்களின் புகை வாசம்.  நான் பாடசாலையிக்குப் பக்கத்தில் நிற்பது போல் ஒரு சத்தம்.  உலகத்தில் பல நாட்டுப் பாடசாலைகளுக்குப் பக்கத்தில் நான் நின்று கேட்டிருக்கிறேன் எல்லா இடத்திலும் ஒரே சத்தம் தான். மொழி அதற்கு ஒரு தடை இல்லை.  பின்னர் பல்கலைக்கழக நூல் நிலையத்தில் தோன்றுவதுபோல் ஒரு மயான அமைதி அந்த வீட்டில். மழை நீரில் குமிழி விழுந்து வெடிப்பது போல் பல சத்தங்கள். எனக்கு வெளியில் சென்று வந்த களைப்பு. அதைவிட மீசையில் பனி உறையும் குளிர் வேறு. ஒரு கிலோ சீனிவாங்கப் போவதற்கு 25 கிலோ உடையணியும் கடும் வின்ரர். தொலைக்காட்சியைத் தட்டிப் பார்த்தேன். vijai தொலைகாட்சியில் கள்ளச் சாமிகளைப்பற்றி ஒரு தொடர். கலைஞர் தொலைக்காட்சியைப் பார்த்தேன். அதில் அடுத்த பிரபுதேவா யார் என்ற ஒரு போட்டி நடனம். தீபம் தொலைக்காட்சியை தட்டினேன். அதில் ராசிபலன் பற்றி ஒருவர் எல்லா ராசிகளுக்கும் பலன் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். அது எனக்குக் கொஞ்சம் பிடித்திருந்தது. எனது ராசிபலனைப் பார்ப்பதற்காக உட்காந்தேன்.  பலன் சொல்பவர் இப்போது இடப ராசியில் நிற்கிறார். நான் கடைசி மீனராசி. மீனராசியில் பிறப்பவர்களுக்கு இது கடைசிப் பிறப்பு என்று எங்கேயோ வாசித்திருக்கிறேன்.  அதுவரை பொறுத்திருக்க வேண்டும்.  பொறுத்துப் பார்ப்பதாக முடிவு எடுத்துவிட்டேன். 30 நிமிடம் சென்றுவிட்டது. அதற்கிடையில் 9 விளம்பரம் வந்து போய்விட்டது.  2 மாதங்களுக்கு முன் நடைபெற்ற மலிவு விற்பனை விளம்பரமும் அதில் வந்து போனது.  ராசி பலன் சொல்பவர் துலாம் ராசிக்கு பலன் சொன்னதும் மீதி பலன்கள் மறுநாள் இதேநேரம் ஒளிபரப்பப்படும் என்ற அறிவித்தலுடன் காட்சி மாறியது. மாதாமாதம் தொலைக்காட்சி அலைவரிசைகளுக்குக் கட்டும் பணத்தின் கணக்கை மட்டும் மனதிற்குள் பார்த்துவிட்டு; பக்கத்துவீட்டு சத்தங்களே பரவாயில்லை என்பதுபோல் இருந்தது.  எனக்கு ஒரு உண்மை தெரிந்தாகணும். தமிழ்த் தொலைக்காட்சிகளில் செய்தி வாசிப்பவர்கள் கோட்டும் சூட்டும் போட்டுக்கொண்டு வருகிறார்கள். பெண்களை மட்டும் ஏன் 16 முழ சேலை கட்டச்சொல்லி நிர்வாகிகள் பணிக்கிறார்கள்.  இது சம்பந்தமாக ஒரு ஐரோப்பாவில் இயங்கும் தொலைக்காட்சி நிறுவனத்துடன் கதைத்துபோது "வேட்டி சட்டை சால்வையில் வந்தால் நாட்டான்; காட்டான் மாதிரி இருக்கும் என்று பதில் அளித்தார். அப்போ பெண்கள் நாட்டுக் கட்டைகளோ என்று கேட்டேன்.  "உங்களைமாதிரி அரைவேக்காடுகளுக்கு நாங்கள் பதில் சொல்லவேண்டிய அவசியம் இல்லை" என்று விட்டு தொலைபேசியைத் தானாகத் துண்டித்துவிட்டார்.  இவர்தான் ஒருமுறை சிறுவருக்கான தொலைபேசி உரையாடல் நிகழ்ச்சியில் ஒரு சிறுவன் "கிளி" க்கு "ளி" என்ற எழுத்தா "ழி" என்ற எழுத்தா வரும் என்று கேட்க; இரண்டில் நீங்கள் எது வேண்டும் என்றாலும் போடலாம் என்று பதில் அளித்துவர். 

இப்போது பக்கத்து வீட்டில் ஒரு சத்தமும் இல்லை. ஒரு புல்லாங்குழல் இசைமட்டும் இதமாக வந்து கொண்டிருந்தது. ஒரு மூங்கில் மரத்தை முழுதாகச் சாப்பிடும் அளவு நேரம் இசை ஒலித்தது. அதில் மக்கல் யக்சனின்; விட்னிகூsடன்; ரினாரேணர்; யெனிபர்றs; லயணல்றிச்; மடோனா; சப்றீனா சமந்தாபொக்s,  போன்றவர்களின் ஆங்கிலப் பாடல்களை ஒருவர் வாசித்துக்கொண்டிருந்தார். நானும் புல்லாங்குழல் பழகினால் என்ன என்ற உத்வேகம் எனக்கு வந்தது. விடிந்ததும் பக்கத்து வீட்டு பெரிய மகன் வெளியில் தகப்பனின் காரில் உள்ள பனிக்கட்டிகளை அகற்றிக்கொண்டிருந்தான். நானும் எனது காரில் உறைந்தபனிப் படலங்களை அதற்குறிய கருவிகளால் அகற்றிக்கொண்டு இருந்தேன். தெருவெலலாம பனியால் மூடப்பட்டிருந்தது. அதில்தான் எனது பயணம் தொடங்கப்போகிறது. "பனி படர்ந்த பாதையில் பயணம் ஏது" என்று பாடிய கண்ணதாசனையும் அழைத்துச் செல்லவேண்டும்போல் எனக்கு ஆசையாக இருந்தது.

இருவரும் பக்கத்தில் பக்கத்தில் நிற்கிறோம் .  அவன் ஒன்றும் கதைப்பதாக இல்லை. சூரியனை நல்ல விலைக்கு விற்று விட்டதுபோல் பூமியில் காலை 9 மணியாகியும் வெளிச்சம் வரவில்லை.  டென்மார்க் என்பதை "இருள்சூழ்ந்த பனிநாடு" என்று வெள்ளைக்காரர் பெருமையாகச் சொல்வார்கள். நானே அவனிடம் சென்று இரவு நீ நன்றாகப் குல்லாங்குழல் வாசித்தாய் அதைக் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தேன் என்றேன்.  வெள்ளைகள் சிரித்தால் கடைக்கண் கன்னங்கள் சுருங்கும். அப்படி இவனும் சிரித்தான். எனக்கு ஏன் சிரிக்கிறான் என்று விளங்கவில்லை. பாசையைப் பிழையாகக் கதைத்ததாக நான் நினைத்தேன். அவன் கூறினான். அது நான் வாசிக்கவில்லை. ஒரு தமிழ் இந்திய புல்லாங்குழல் வித்துவான் ஆங்கிலப் பாடல்களை புல்லாங்குழலில் அமரிக்காவில் வாசித்த வீடியோவைப் பார்த்தேன் என்று பதில் கூறினான். எனக்கு இடத்தைக் காலிபண்ண வேண்டும் போல் இருந்தது. இருந்தாலும் பனிதட்டி முடியவில்லை. அவனது தாயார் இன்னும் தட்டி முடியவில்லையா? வேலைக்கு நேரமாகிறது என்ற ஒலியுடன் ஒரு சிகரட்டைப் பற்ற வைத்துக்கொண்டு வெளியில் வந்தார்.   இவன் கிளம்பும்போது தாயார் பத்திக்கொண்டிருந்த அரைவாசிச் சிகரட்டை வாங்கிப் பத்திக்கொண்டு வாகனத்தை start பண்ணினான். உங்கள் மகன் எங்கு வேலை செய்கிறார் என்று கேட்டேன். அவள் "இவர் எனது மகன் இல்லை; எனது புதிய புருசனின் மகன்" என்றாள். நான் விளங்கிக்கொண்டேன்.  தபால் அலுவலகத்தில் வேலை செய்வதாகவும் குறிப்பிட்டாள். 

தபால் அலுவுலகம் என்றதும் எனக்கும் ஒரு அனுபவம் உண்டு . சாதாரண 10ம் தரம் படித்துவிட்டு பெறுபேறுகளுக்காகக் காத்திருக்கும் காலத்தில்-. எனக்கு 17 வயது இருக்கும். கிராமத்து தபாலகத்தில் தந்தி கொடுக்கும் வேலை கிடைத்தது.  இப்படியே வேலை செய்து செய்து post master ஆகிவிடலாம் என்று நினைத்தன். நாள் முழுவதும் அலுவலகத்தில் இருந்தேன். ஒரு தந்தியும் வரவில்லை.  post master க்கு கடைக்குப்போய் சாமான் வாங்கி கொடுத்ததும்; இன்னுமொருவருக்கு மதிய சாப்பாடு அவரது வீட்டுக்குச் சென்று எடுத்து வந்து கொடுத்ததும் தான் மாலை 4 மணிவரை பார்த்து வேலை. ஆபீசு முடியும் தரவாயில் ஒரு தந்திவந்தது. எங்கள் கிராமத்தில் ஆதிகாலத்தவர் முத்துக்கள் குளித்தனராம். இப்போ அதே பரம்பரை சங்கு குளிக்கிறது. (கடலில் சங்கு எடுத்துல்) அப்படி சங்கு குளிக்கச் சென்றவர் ஒரு வலமபுரிச்சங்கொன்றை எடுத்துவிட்டார். அது மிகவும் பெறுமதிகூடியது. அநத மகிழ்ச்சியை வீட்டுக்கு தந்தி மூலம் தெரிவிக்கிறார். குறிப்பிட்ட விலாசத்திற்கு கொண்டு செல்கிறன். என்னைக் கண்டதும் தந்தி என்றேன். சங்கு குளிக்கச் செசன்றவர் ஒருவர் கடலோடு போய் விட்டார் என்பதுதான் தந்தி என்று நினைத்து சிலர் அழத் தொடங்கி விட்டார்கள். குறிப்பிட்ட நபரக்கு தந்தியை கொடுத்தேன். உடைதது வாசிக்கச் சொன்னார். அவரது மகன் தங்கராசா வலம்புரிச்சங்கை எடுத்திருப்பதாக வாசித்து காட்டினன். மிகவும் மகிழ்நதார்கள். என்னை கட்டி தழுவினார்கள். "தம்பிக்கு ஒரு 5 ரூபா கொடுத்து விடடி என்று தன் மனைவியையும் அதட்டினார். நான் வேண்டாம் என்றேன். தம்பி அப்பசரி நாளை நல்ல மீன் கொண்டு வந்து அம்மாவிடம் கொடுக்கிறேன் என்று சொன்னார்.  மிகவும் பாராட்டி வழியில் அரைவாசி தூரம்வரை வந்து சந்தோசம் அடைந்தார்கள். கடமையைச் செய்த சந்தோசம் எனக்கும் ஏற்பட்டது. 

மறுநாள் நான் வேலைக்குச் சென்றேன். அதிகாலையிலேயே அதே விலாசத்திற்கு ஒரு தநதி ஒட்டப்பட்டு இருந்தது. கொண்டு சென்றேன். மக்கள் அயலவர் குவிந்து விட்டார்கள். யார் வலம்பரிச்சங்கு எடுத்தார்கள் என்று அறிய அவா. தங்கராசாவின் தாயாரும் நின்றார். தந்தியை உடைத்தேன். "தங்கராசா மரணம்; பந்தல் போடவும் மாலைக்குள் கொண்டு வருகிறோம் என்று இருந்தது. 

என்னைச் சுற்றி ஒரு மரண ஓலம். நேற்று என்னை வாழ்த்திய அதே ஆட்கள் "பாழ்பட்டுப் போடுவான் விடிய விடிய வந்தானே; பிள்ளையை கொல்லிப் போட்ட அறிவித்தலோட வந்தானே; நீயும் ஒரு தாய் பெத்து பிள்ளைதானே; நீ உருப்படுவாயா" என்றெல்லாம் திட்டினார்கள்.  எனக்கும் கவலை வந்தது. நான் என் கடமையைச் செய்தேன்.  பலன் ஒன்றையும் எதிர்பார்க்கவில்லை என்ற துணிவு எனக்கு ஏற்பட்டது.  ஆனால் நான் சாதாரண ஒரு தபாற்காரனாக என் கடமையைத்தான் செய்தேன். இந்தத் தத்துவத்தையே கீதையில் கண்ணன் அருச்சுனனுக்கும் உபதேசம் செய்கின்றார். கடமையைச் செய்யுங்கள் பலனை எதிர்பார்க்காதீர்கள். நம்மில் சிலர் பலனை எதிர்பாராதே என்பதை அதனால் வரும் இலாபம் என்று பிழையாக விளங்கிவிடுகிறார்கள். பனி தட்டிய என் கார் பிரதான தெருவை அடைந்தது. எனக்கு முதல் வெளிக்கிட்ட பக்கத்து வீட்டு பொடியன் பனியில் சில்லு வழுக்கி ஒரு மரத்துடன் மோதியபடி அவரது கார் நின்றதைக் கண்டேன். எனக்கு அடுத்த மரம் தயாராக இருப்பதுபோல் தெரிந்தது. கவனமாக ஓடுகிறேன். மரம் கழிந்துவிட்டது. இனி நேர் பாதைதான். சென்று வருகிறேன். 

0 R

பறத்தமிழன்; பனங்கொட்டை இது சிங்களவன் தமிழரை இயல்பாகச் சொல்லும் வார்த்தைகள். விடுவானா தமிழன் "மோட்டுச் சிங்களவன்" இது தமிழர் சிங்களவனைப் பார்த்துக் கூறும் வார்த்தை. சிங்களவன் மோடனாக நடித்ததை நம்பி முட்டாள் ஆகியவன் இலங்கைத் தமிழன். பட்டங்கள் சூட்டுவதைத் சிலர் தமது பரம்பரைப் பொக்கிசமாக நினைத்த நினைவுகளுடன் அகதியாக நாட்டைவிட்டு வெளியேறினார்கள். விமானத்தில் ஏறி மானத்தைப் பறக்கவிட்ட பெரும்பான்மைத் தமிழர்கள்தான். இன்று உலக அரங்கில் தாங்கள்தான் பிரபஞ்சத்தின் நடுப்புள்ளியில் இருந்து வந்தவர்கள் என்று தம்பட்டம் அடித்து ஆளுக்காள் கருத்து முரண்பட்டு பலதரப்பட்ட முகமூடிகளை அணிந்தவர்களும் தமிழர்கள்தான். முகமூடிகளைக் கழற்ற மனமின்றி முகமூடிகளையே முகமாக்கிக் கொண்டவர்களும் பெரும்பாலான தமிழர்கள்தான்.

இரண்டு பேர் சந்தித்தால் ஆங்கிலத்தில் கதைத்து இருபதுபேர் சந்தித்தால் சங்கம் அமைத்தவர்களும் தமிழர்கள் தான். ஐரோப்பாவில் 10 தமிழ் கோவில் இருந்தால் அங்கு 9 சண்டைகள் நடந்திருக்கும். 11வது கோவில் அமைப்பது 10வது கோவிலில்வரும் சண்டையைப் பொறுத்து இருக்கிறது. 

ஈழத்துமிழரின் எதிர்கால வெளிநாட்டு வாழ்க்சைச் சூழல் இப்படி இருக்கப்போகிறது என்று தெரியாத ஒரு காலகட்டத்தில்தான் இலங்கை மத்தியவங்கியில் வேலைசெய்துவிட்டு நானும் 2 வருடம் வெளிநாட்டில் உழைப்புடன் படிப்பையும் பார்க்கலாம் என்று சுவிசில் வந்து இறங்கி 29வது தமிழர் என்ற சிறப்பப் பெயரைப் பெற்றேன்.  1983ம் ஆண்டு தைமாதம் 14ம் திகதி சுவிசின் தலைநகரத்தில் தமிழர் பொங்கல்விழா ஒன்று வைத்தார்கள். நானும் சென்றிருந்தேன். கவிஞர் கண்ணதாசன் கூறியதுபோல "கடல்கடந்தான் தமிழன் கற்பூரதீபம் கண்டான் இறைவன்" என்றதுபோல் கடவுளுக்கு படைத்து கற்பூரதீபம் காட்டி புக்கையும் சாப்பிடத் தந்தார்கள் சாப்பிட்டேன். பிரசாதம் சாப்பிட்டவர்கள் உண்டியலில் காசுபோடவேண்டும் என்று ஒரு அறிவித்தலும் பிரசாதம் பரிமாறியபின் சபைநடுவில் வைக்கப்பட்டது. அப்போதுதான் அந்த அகதிமுகாமில் பலநாட்டு மக்கள் இருப்பதைப் பார்த்தேன். ஒவ்வொரு நாட்டுக்காரருக்கு ஒவ்வொரு பட்டப்பெயர் சூட்டி அழைத்தார்கள்.

சீனா வியட்னாம் தாய்லாந்து போன்ற மக்களை "சப்பட்டை" என்று அழைத்தார்கள். ஆபிரிக்காக் கண்டத்து அனைத்து மக்களையும் "கானா" காரன் என்று அழைத்தார்கள். ஈரான் ஈராக் போன்ற இடத்தில் இருந்து வந்தவர்களை "எண்ணைக்காரன்" என்று அழைத்தார்கள். ஆனால் தமிழர்களைப் பார்த்து சுவிற்சலாந்து மக்கள் "கப்புசீனோ" என்று அழைப்பது அப்போது பலருக்குத் தெரியாமல் இருந்தது. 

நான் லண்டன் செல்லும் விமானத்திற்குள் இருக்கின்றேன். டென்மார்க்கில் இருந்து விமானம் புறப்பட்டது. பிரயாணிகளாக அகதித்தமிழன் கொடுத்த பட்டத்தை உடையவர்களே காணப்பட்டார்கள். செக்கின் முடித்து பிரயாணிகள் தங்கள் விமானத்தைப் பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தார்கள். நானும் கூட்டத்தோடு கூட்டமாக ஒரு இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டேன். அந்த அறையே நடுங்குவதுபோல் ஒரு மனிதன் வந்தான். மிகவும் பயந்துவிட்டேன். இவன் எனக்குப் பக்கத்தில் இருக்கக்கூடாது என்று கடவுளை வேண்டிக்கொண்டேன்.கடவுளும் எனக்கு "யாம் இருக்கப் பயம் ஏன்" என்பதுபோல் வேறு இடத்தில் அவனை விமானத்துள் உட்காரவைத்தார்.

ryanair என்ற விமானம் மேலெழுந்து சென்ற சற்று நிமிடத்தில் பக்கத்தில் இருப்பவரைத் திரும்பிப் பார்த்தேன். அவரது பற்கள் மிகவும் அழகாக இருந்தன.  அவர் ஒரு "கானா" காரன். மிகவும் ரசித்து ரசித்து வேப்பம் குச்சியால் பல் துலக்கிக்கொண்டு இருந்தார். நான் அவரை ஒரு புகைப்படம் வேப்பம் குச்சியுடன் எடுத்துவிடவேண்டும் என்பதற்காக அவருடன் கதைத்தேன். அவரது பெயர் முகமட். சோமலியாவில் இருந்துவந்து டென்மார்க்கில் குடியேறி தனது உறவினரைப் பார்க்க லண்டன் செல்கிறார். தரையிறங்கும் அறிவித்துல் தரப்பட்டதும் முகிலுக்குமேல் வெளிச்சத்தில் பறந்து முகிலுக்குக் கிழே வந்ததும் உலகம் இருண்டுவிட்டதுபோல் பனிப்புகார் தென்பட்டது. முகமட் என்னைப்பார்த்து "ஏன் மேலே வெளிச்சமாகவும் கீழே இருளாகவும் இருக்கிறது தெரியுமா என்று கேட்டார். ஒருவிடையத்திற்கு பிழையான பதில் சொல்லும்போது நமக்கு இரண்டுவிடையங்கள் தெரியாது என்பதை நாம் காட்டிக்கொடுக்கிறோம். அதனால் தெரியாது என்று கூறிவிட்டேன். முகமட் "மேலே இறைவனும் கீழே சாத்தானும் இருப்பதால் இந்த நிலை" என்று பதிலளித்தார். முகிலுக்குக் கீழேவந்த விமானம் தரையில் ஓடத்தொடங்கியதும் ஓட்டுனர் இல்லாத விமானமா என்று கேட்கத் தோன்றியது. மிகவும் மெதுவாகத் தரையில் இறக்கினார் விமானி. பயத்தில் இருந்த சில பிரயாணிகள் தங்கள் கைகளைத்தட்டிப் பயத்தைப் போக்கிக்கொண்டனர். 

அப்போதான் எனக்குச் சங்ககாலப் புறநானூற்றுச் செய்யுள் ஒன்று (புறநானூறு பாடல் 27. பாடியவர் உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்துனார்) ஞாபகம் வந்தது. "புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின் வலவன் ஏவா வானூர்தி எய்துப என்ப!. எந்தை சேட்சென்னி; நலங்கிள்ளி" இந்த வரிகளின் கருத்து என்னவென்றால் நளங்கிள்ளி என்ற அரசனுக்கு அதாவது வலவன் என்னும் ஓட்டுபவன் இல்லாமலே வானில் பறந்திடும் விமானத்தில் செல்லும் வாய்புகள் கிடைத்தவர்களுக்கு வாழ்வின் உயர்வு அந்த வானத்தின் உயர்வுபோல் வந்துவிடும் என்பதாகும்.

2000 ஆண்டுகளுக்கு முதலே இவ்வாறான விமானி இல்லாத விமானம் பறந்ததா? இல்லாவிட்டால் புலவரின் கற்பனையில் ஓட்டுனர் இல்லாதவிமானம் பிரயாணிகளை ஏற்றிச் சென்றது எப்படி. அப்துல்கலாமின் கனவுகளுக்கு இந்தப் புலவர்தான் முன்னோடியா? இன்னும் பிரயாணிகளை ஏற்றிச்செல்ல ஓட்டுனர் இல்லாத விமானங்கள் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை. சிந்தனையில் இருந்த என்னைத் தட்டி முகமட் உங்களுக்கும் ஒரு வேப்பம் குச்சி தரவா என்று கேட்டார். நாங்கள் சிறியவயதில் இருந்தே கோபால் பற்பொடியைத்தான் தீட்டியதுபோக திண்டது மிச்சம் என்று சொல்லப் பார்த்தேன். ஆனால் ஒரு சிரிப்புடன் விடைபெற்றுவிட்டேன். 

பக்கத்து அறையில் இருந்துவந்து பாடலை ரசித்தக்கொண்டு இருந்தநான் அடுத்து என்ன நூலை மணிவண்ணனன் கூடாக பதிவுசெய்யலாம் என்ற சிந்தனையில் ஆழ்ந்திருந்தபோது எனது அறையின் அழைப்பு மணி அடித்தது. அப்போது கவிஞர் வைரசும் என்னுடன் கூட இருந்தார். மணிவண்ணன் வந்தால் அவரை எப்படி வரவேற்பது; காலில் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கலாமா? கட்டித்தழுவி அன்பைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாமா என்பதை எல்லாம் நான் சிந்திக்கத் தொடங்கினேன்.

கதவைத் திறந்ததும் ஒரு தமிழ் ஒளி. அவர்தான் மணிவண்ணன். எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. உலகத் தமிழரின் உச்சரிப்புக்களை அவர் முகத்தில் கண்டேன். தமிழுக்கு உலகத்தில் முகவரி எழுதும் ஒரு கலைஞனைக் கண்டேன். மெல்லத் தமிழ் இனி வாழும் என்று சொன்ன தீர்க்கதரிசியைக் கண்டேன். கட்டிப்பிடித்து ஆரத்தழுவி அன்பைப் பகிர்ந்து கொண்டு அவர் காலணிகளை வெளியில்கழற்றிய பாதங்களுடன் என் அறை புகுந்தார். 

வந்ததும் எனக்காக முதலில் வாங்கிவந்த இனிப்பான பண்டங்களைக் கையில் எடுத்து கோவையின் விருந்தோம்பலை என்னுடன் பகிர்ந்து கொண்டார். ஐயாவுக்கு எல்லாம் சௌகரியமாக இருக்கிறதா என்று அடிக்கடி கேட்டு தன் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தார். எனக்காக அவர் ஒழுங்கு செய்திருந்த நட்சத்திட விடுதியில் அன்று மாலைப் பொழுதைக் கழித்தோம். அவருக்காக நான் வாங்கிச் சென்ற எந்தவிதமான அன்பளிப்புப் பொருட்களையும் ஏற்க மறுத்துவிட்டார்.

மனிதர்களில் ஒரு மாணிக்கம் ஆகவே எனக்குத் தோற்றமளித்தார். மூச்சிலும் பேச்சிலும் தமிழைச் சுவாசிக்கும் ஒரு தமிழனை நான் பார்த்தது இதுவே முதல் தடவை என்று என் மனதிற்குள் நினைத்துப் பெருமிதம் அடைந்தேன். அன்று மாலை எனக்கான இராப்போசனத்தில் அவர் மட்டும் கலந்து கொண்டார். கோவையில் சினிமா நட்டச்திரங்கள் மட்டும் செல்லக்கூடிய ஒரு உல்லாச விடுதிக்கு என்னை அழைத்துச் சென்றார். அவர் ஒரு குருவின் உபதேசத்தால் மாமிசம் சாப்பிடுவதில்லை என்றும் தனது ஆன்மீகத் தேடல்கள் பற்றியும் தெளின விளக்கங்களை எனக்கு அளித்தார். எனது பார்வையில் அவரது செய்கைகனள் ஒரு சிறந்த மனிதனாக அதுவும் தமிழராகக் காட்சி தந்தார். என்னைவிடப் மேலான ஒரு பேராசிரியராக இருப்பவர் எனக்குத் தந்த மரியாதைகளை என் நூலுக்கான காணிக்கைகளாக நான் ஏற்றுக் கொண்டேன்.

மாலை உணவு முடிந்து திரும்பவும் விடுதிக்கு வந்ததும் என்னைத் தனியாக விட்டுச் செல்ல மனமின்றி அன்று இரவை என்னுடனேயே களித்தார். நான் அவரை கடினப்படுத்துகிறேனா என்று யோசிக்கும் அளவிற்கு அவர் மிகவும் அன்பாக நடந்து கொண்டார்.

நான் தங்கியிருந்த விடுதிக்கோ மற்றைய செலவுகளுக்கோ எந்தவிதமான உதவிகளையும் எதிர்பார்க்காமல் தனது உழைப்பின் சேமிப்புகளை தமிழுக்காகவே அர்ப்பணிப்பதை என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. தமிழ்நாட்டில் இருக்கின்ற அனைத்து முக்கிய எழுத்தூளர்களையும் தனது தொலைபேசிக்குள் தொடர்பு இலக்கங்களை வைத்துள்ளார். திரு சேரன் அவர்கள் என்னுடன் கதைப்பதற்கான ஏற்பாடுகளைத் தொலைபேசியினூடாகவே செய்யும் அளவிற்கு மற்றவர்கள் மத்தியிலும் மணிவண்ணன் அவர்கள் பெயரும் புகழுடனும் விளங்குகிறார் என்பதை உணர்ந்தேன். இரவு இரவாகத் தமிழ் கதைத்து மறுநாள் எனது ஆத்மலயம் நூல் வெளியீட்டிற்காக ஆயத்தமானோம். 

மண்டபம் நிறைந்த அறிஞர் கூட்டம்; அத்துடன் சமூக அவலங்களைத் தங்கள் இதயத்துக்குள் பதுக்கி கவிதை செதுக்கும் கவிஞர்கள் பலரும் சமூகமளித்திருந்தார்கள். இதில் சிறப்பு அம்சம் என்னவென்றால் மிகவும் சிரமத்திற்கு மத்தியிலும் மணிவண்ணன் தனது பெற்றோர்களையும் அழைத்துவந்திருந்தார். அவர்களிடம் நான் பெற்ற ஆசீர்வாதம் இந்த உலகத்தில் கிடைத்தற்கரியது ஒன்றாகவே நான் கருதுகின்றேன். எனது "ஆத்மாலயம்" நூலை சிபி ஐ .எ .எஸ் அகாதமியின் இயக்குஞர் திரு அரங்ககோபால்,தமிழ்நாடு சிற்றிதழ்கள் சங்க பொதுச்செயலர் திரு பூ ஆ ரவீந்திரன்,கவிஞர் நாணர்காடன் மற்றும் தகிதா குழுமத்தார் சிறப்பாக வெளியிட்டு வைத்தனர்.

மணிவண்ணன் எனது நூலைப்பற்றிக் குறிப்பிடுகையில் "உலகத்தில் சமாதானப் புறாக்களைத் தன் ஒவ்வொரு சொல்லிலும் பறக்கவிட்டிருக்கும் ஓர் ஆசிய ஒளி" என்று பாராட்டிதோடு மட்டும் நின்றுவிடாமல் கங்கைமகன் அவர்கள் உலகத்துற்கு ஆத்மலயம் என்ற பொக்கிசத்தை அளித்திருக்கின்றார். உலகம் இவருக்கு எதைப் பரிசளிக்கப் போகின்றது என்பதைப் பொறுத்திருந்து பார்ப்போம் என்று தனது உரையை முடித்தார். 

இந்த உலகத்தில் பலர் தோன்றுகின்றார்கள். உலகம் சிலரைத் தோற்றுவிக்கின்றது. உலகம் தோற்றுவித்த ஒருவருக்கு நான் எனது ஆத்மலயம் நூலைப் பரிசளித்தேன். ஆத்மலயத்தை இவ்வாறு எழுதிவிட்டு நீங்கள் இன்னும் உங்கள் மனத்தின் புனிதத்தைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. உங்கள் நூலையே திருப்பி பலமுறை வாசியுங்கள் என்று நான் பரிசளித்த புத்தகத்தையே திருப்பி எனக்குப் பரிசளித்தார். அந்த ஆத்மாவின் வலிமையைப் புரிந்துகொண்ட நான் மகிழ்வுடன் அதனை ஏற்றுக்கொண்டேன்.

அவரையே என் குருவாகவும் முற்பிறவிப்பயனாக அடையப்

பெற்றேன். சிவபெருமானுக்கு முருகன் போதனைகள் செய்ததுபோல் எனது குருவானவர் என்னைவிடப் பலவயதுகள் குறைவாக இருந்தாலும் ஆன்மீக நாட்டத்திலும் ஒவ்வொரு வலிமை குன்றிய ஆன்மாக்களை வழிநடத்துவதிலும் மிகவும் அனுபவம் பெற்றவர். அவரின் வருகையின் பின்னரே நான் என்னை உணர்ந்தேன். எப்படியும் வாழலாம் என்ற எனது போக்கை மாற்றி இப்படித்தான் வாழவேண்டும் என்ற வழிகாட்டியாகவும் ஒரு தூண்டுகோலாகவும் என் உள்ளம் நிறைந்து வாழ்கின்றார். மாதா பிதா குரு தெய்வம் என்று சொல்வார்கள். இவை முற்பிறப்பின் கர்மவிதியின்படி ஒருவருக்குக் கிடைக்கின்றது. அந்த வகையில் நான் பெருமைப்படுகின்றேன். தாரமும் குருவும் தலைவிதிப்படி என்று சொல்வார்கள். அந்த இரண்டும் எனக்கு விதியின்வழி அமைந்திருக்கின்றது. இதுதான் உலகம் தந்த பரிசு என்ற மகிழ்வில் கோவையில் இருந்து சென்னை நோக்கிப் பயணமானேன்."மனதில் உள்ளதையே பேசு, பேசியதையே செயலாய் மாற்று. தவறு செய்திருப்பினும் அதை உண்மையாய் பகிர்ந்து கொண்டால் உங்களுக்கு ஒரு தெளிவும் மன சந்தோசமும் கிடைக்கும். மீண்டும் அத்தவறை செய்ய மனம் அஞ்சும். மனதில் ரகசியம் இல்லை என்றால், எதற்கும் பயம் இல்லை. முயற்சித்து பாருங்கள், மனம் நிம்மதி பெறுவதை உணர்வீர்கள் என்று அன்போடு தட்டிக் கொடுத்த குருவை மீண்டும் மீண்டும் நினைக்கின்றேன்.  உண்மையை உரத்துச் சொல் கடவுள் உன்னைக் காப்பாற்றுவார் என்ற குருவின் போதனையில் எழுதியதுதான் நிலைக்கண்ணாடியில் நான் எழுதிய "மந்திரப்புன்னகை". எது நடந்ததோ அது நன்றாகவே நடந்தது என்று மணிவண்ணன் இறுதியாகச் சொன்ன வார்த்தைகளோடு என் பயணம் தொடர்கிறது. 

மனித வாழ்வியலை அகவாழ்வு புறவாழ்வு என இருவகைப்படுத்திச் சைவ நூல்கள் கூறுகின்றன. சங்ககாலத்திலேயே இவ்விரு ஒழுக்கங்களும் தமிழர் மத்தியில் தோற்றம்பெற்று ஐவகை நிலங்களுக்கும் தனித்தனி ஒழுக்கங்களாக வகுக்கப்பெற்றுத் தமிழர் வாழ்க்கை நெறியாகக் கொண்டிருந்தமையை அக்காலத்தில் எழுந்த எட்டுத்தொகை; பத்துப்பாட்டு; நூல்களினூடாக அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. மேலும் அக ஒழுக்கத்தினை அகத்திணை என்றும் புற ஒழுக்கத்தினைப் புறத்திணை என்றும் அமைத்தனர்.(வழக்கெனப் படுவது உயர்ந்தோர் மேற்றே (தொல்காப்பி)

உலகியல் நடைமுறையை வழக்கு என்கின்றோம். பண்பாடு இல்லாதவருடைய பழக்கவழக்கங்களை உலகத்தார் வழக்கு என்று கருதுவதில்லை. உயர்ந்தவர்களது நெறிமுறைகளே வழக்கு என்று போற்றப்படுகின்றன. பெரியவர்களது பழக்கமே மக்களிடையே வழக்கமாகி பின்னர் அதுவே மக்களால் நடைமுறைப்படுத்தப் படுகின்றன. எனவே இந்த அகம் புறம் என்னும் இருவகை ஒழுக்கமும் உயிரினும் மேலாக ஓம்பப்படும் என்பதைத் திருவள்ளுவர் 

"ஒழுக்கம் விழுப்பம் தரலான்; ஒழுக்கம் உயிரினும் ஓம்பப்படும்(குறள்) என்று குறிப்பிடுகின்றார். 

ஒழுக்கம் என்பது வாழ்வின் எல்லாத் துறைகளுக்குள்ளும் இருந்தபோதிலும் சிறப்பாக அகத்துறையில் குடும்ப வாழ்க்கையில் நெறியோடு வாழ்வதையே ஒழுக்கம் எனக்கொள்ளப்படுகின்றது. ஒருவனை ஒழுக்கம் கெட்டவன் என்றால் அது புறத்திணை ஒழுக்கத்தைக் குறிக்காது அகவியல் அதாவது குடும்ப வாழ்வில் கெட்டவன் என்ற பொருளையே உலகில் குறித்து நிற்பதைக் காணலாம்.

ஆண்களின் அகவாழ்வு நெறியை ஒழுக்கம் என்றும் பெண்களின் அகவாழ்வு நெறியைக் கற்பு என்றும் தமிழர் பண்பாடு நமக்கு அறிவிக்கின்றது. கற்பு என்பது கற்றலையும் கற்பித்தவழி நிற்றலையுமே குறிக்கின்றது. பெண்கள்; பெற்றோரும் ஆசிரியர்களும் கற்பித்தவழி நிற்றலையே போற்றி வாழ்ந்துள்ளனர். கற்பெனப்படுவது சொற்றிறம்பாமை என்று மேற்குறிப்பிட்ட கருத்தைக் கொன்றைவேந்ததன் 14ம் வரி விளக்ககின்றது. 

கற்பு என்ற சொல் பெண்ணியல் கற்பு என்ற பொருளிலும் கற்றல் என்ற பொருளிலும் சங்க இலக்கியங்களிலும் திருமுறை இலக்கியங்களிலும்  வருவதைக் காணலாம். ஞானசம்பந்தரை வெப்பு நோய் வாதத்திற்கு அழைத்தபோது 

"மண்ணகத்திலும் வானிலும் எங்கும்; திண்ணகத்திரு வாலவாயானருள்; பெண்ண கத்தெழிற் சாக்கியப் பேயமண்; தெண்ணர் கற்பழிக்கத்திருவுளமே(தி 3. ப 47. பா 3) என்று பாடினார். 

இங்கு கற்பு என்பது சமணர் கற்ற கல்வியின் நேர்மை இல்லாத செயலை அழிக்க இறைவன் திருவுள்ளம் செய்யவேண்டும் என்பதையே விளங்கப்படுத்துகின்றது. இந்த இடத்தில் இது மகளிரது ஒழுக்க நெறி என்று கொள்ளல் ஆகாது. சம்பந்தர் தமது இன்னுமொரு பாடலில் மகளிர் கற்பைப்பற்றியும் போற்றுகிறார். 

"மேவயரு மும்மதிலும் வெந்தழல் விளைத்து; மாயவர வன்றுரிசெய் மைந்துனிட மென்பர்;

பூவையை மடந்தையர்கள் கொண்டு புகழ் சொல்லிப் ; பாவையர்கள் கற்பொடுபொலிந்த பழுவூரே"

(தி2.ப34.பா6)

இப்பாடலில் பூவை என்னும் நாகணவாய்ப் பறவைக்கு இறைவனது புகழைக் கற்பிக்கும் பாவையர்கள் கற்புடன் திகழ்ந்த பழுவூர் என; கற்பு என்பது கற்றலுக்கும் கமளிர் கற்புக்கும் பொருந்தி இரண்டு நிலைகளையும் விளங்க வைக்கிறது. 

"சிவபோகசாரம்" என்னும் நூலில் கற்பிலர் என்று வரும் கூற்று கல்லாதவரையும் கற்பொழுக்கம் இல்லாதவரையும் சுட்டி வருதலைக் காணலாம். 

"நீதியிலா மன்னன் ராச்சியமும்;  நெற்றியிலு பூதியிலார் செய் தவமும்; சோதி கழல் அறியா ஆசானும்; கற்பிலரும் சுத்த விழல் எனவே நீத்துவிடு" (சிவபோகசாரம் பா 130)

கற்பு என்பது பெண்களுக்கு உரிய ஒழுக்கம் என்ற தொனிப்பிலும் கற்றல் என்ற தொனிப்பிலும் இலக்கியங்களில் கூறினாலும் திருவள்ளுவர் கற்புஎன்பதை ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் உரிய ஒழுக்கமாகவே கொள்கிறார். 

"பெண்ணிற் பெருந்தக்க யாவுள கற்பெனும் திண்மை உண்டாக்கப் பெறின்" (குறள் 54)

என்று பெண்ணிற்கான ஒழுக்கத்தையும் ;

"ஒருமை மகளிரே போலப் பெருமையும் தன்னைத்தான் கொண்டு ஒழுகின் உண்டு" (குறள் 974)

என்று ஆண்களுக்கான ஒழுக்கத்தையும் கற்பு என்றே குறிப்பிடுகினறார்.